Het klinkt zo mooi: “Je moet gewoon naar je gevoel luisteren”. Als coach ben ik er helemaal voor, hoewel…helemaal… Stel je toch eens voor dat we alleen nog maar naar ons gevoel zouden luisteren. Wat zou er dan gebeuren?
Weet je wie er alleen maar naar hun gevoel luisteren? Peuters! “Ik wil het en ik wil het nu!” Als volwassene zijn wij er om de peuter te behoeden voor keuzes die op de lange termijn slecht voor hem zijn. Op het moment dat ik teveel eet, heb ik echt het idee dat ik naar mijn gevoel luister. En dat klopt misschien ook wel, maar de peuter in mij gaat het op zo’n moment alleen om mijn korte termijn behoefte. Als ik ook luister naar de volwassene in mij, namelijk mijn verstand, dan hou ik ook mijn lange termijn doel in ogen.
Saboteurs
Toch gaat overeten (of roken, alcoholgebruik, teveel werken of welk ander vluchtgedrag dan ook) meestal over het niet willen voelen van je gevoelens. Luister ik dan wel naar mijn gevoel als ik naar mijn kleuter luister? Het lastige is dan we veel interne ‘adviseurs’ hebben. Maar ze zijn vaak moeilijk te herkennen en doen zich voor als je verstand of als je gevoel. Dat stemmetje in je hoofd dat bijvoorbeeld zegt “het pak is bijna leeg, je kunt net zo goed de rest ook op eten” doet zich voor als een adviseur of zelfs als gevoel “ik heb gewoon honger”. Maar in werkelijkheid bestaat dat stemmetje in je hoofd omdat je gevoelens onderdrukt. Je voelt je verdrietig, angstig, gestrest of leeg. En om dat niet te voelen gaan je ‘adviseurs’ met je aan de haal. Ze laten je denken dat je gevoel nou eenmaal zegt dat je nog een koekje moet pakken. Het zijn saboteurs die je afhouden van je lange termijn doel. Namelijk goed voor jezelf zorgen en keuzes maken die goed zijn voor je gezondheid. Zowel lichamelijk als geestelijk.
Hoe ga je daarmee om?
Ten eerste is het belangrijk om je saboteurs te leren (her)kennen. In welke situaties steken ze de kop op? Wat zeggen ze tegen je? En wat zeg je terug? Ga gerust in gesprek met je saboteur, maar maak er geen discussie van. Door de dialoog met ze aan te gaan, kun je je losmaken van ze. Klinkt natuurlijk heel gek: praten met de stemmetjes in je hoofd. Je ziet jezelf al lopen op straat achter een boodschappenkarretje met al je bezittingen erin. En dan mompelend tegen de stemmen in je hoofd. Maar dat bedoel ik natuurlijk niet. Als jij leert herkennen dat het stemmetje dat zegt: “je kunt net zo goed het hele pak koekjes opeten” helemaal niet het beste met je voorheeft, dan kun je ook leren om een andere keuze te maken. Dan kun je tegen jezelf zeggen: “ik heb genoeg aan één koekje en bewaar de rest voor een ander moment”.
Onderzoeken
En als je nog een stap verder durft te gaan, kun je op zo’n moment zelfs gaan onderzoeken welke gevoelens je onderdrukt door toe te geven aan je saboteur. Voel je je leeg? Waar komt die leegte dan vandaan? Mis je iets in je leven? Voel je verdriet van gebeurtenissen uit het verleden? Of heb je stress omdat je te weinig aan rust, aan jezelf, toekomt? Wat zou je kunnen doen om dat te verbeteren? Minder werken, leuker werk zoeken, minder afspraken plannen, relaxmomenten inplannen, een keer goed huilen, sporten, een nieuwe hobby zoeken, iets voor een ander doen? Het kan van alles zijn waardoor jij je beter gaat voelen.
Moet je dan niet meer naar je gevoel luisteren?
Juist wel! Op het moment dat je echt hebt ontdekt wat je gevoel je duidelijk wil maken, dan is dat heel waardevol. Maar daarvoor moet je ze wel voelen en niet onderdrukken. Dan ontdek je dat de oplossing niet ligt in meer eten, roken, drinken, werken, enzovoorts. Het leven kan heel leuk zijn, maar soms gewoon even niet. Soms voel je je gewoon even klote. Dat hoort erbij. Als je dat leert te accepteren, en leert hoe je het beter kunt maken voor jezelf, dan kun je zomaar de gelukkigste mens op aarde worden.