Zal ik dan toch..? Of wacht ik nog een dagje? De dag na kerst durfde ik het nog niet aan, ik heb mezelf nog even gegeven om vast wat te minderen. Uiteindelijk is voor mij toch de manier om op gewicht te blijven: just do it! Stap op die weegschaal! Want meten is weten en weten is minder eten. Ik vertel je graag hoe dat werkt op een dieper niveau.
De afgelopen jaren is mijn relatie met de weegschaal drastisch verbeterd. Zelfs na een uitbundig weekend spring ik er op maandagochtend met gemak op. Maar de dagen na kerst vind ik het eerlijk gezegd toch iets lastiger. Viel het mee? Viel het tegen? Geen van beiden. Nu ik gewoon weet wat de schade is, kan ik er ook iets aan doen.
Zo ging het vroeger
Vroeger was mijn eerste reflex: oogkleppen op en dooreten. Als ik een paar dagen iets meer gegeten had, dan durfde ik niet meer op de weegschaal. De weegschaal was mijn vijand, want die zou me de harde waarheid vertellen. En dat kon ik niet aan. Dus stak ik mijn hoofd in het zand en deed net alsof het er niet was. En ik zei dingen tegen mezelf als: ‘Zie je wel, alles is er weer aan. Nu ben je weer terug bij af. Heb je alles voor niks gedaan. Stomkop! Nu kun je net zo goed…’. Het lijkt me duidelijk dat de struisvogelpolitiek me niet echt verder hielp. En het ergste was nog wel: ik wees mezelf keihard af, want blijkbaar vond ik mezelf niet goed genoeg als ik een paar kilo meer woog. Logisch dat ik niet meer die weegschaal op durfde. Op het moment dat het resultaat bepaalt hoe ik over mezelf denk, dan hangt er wel heel veel vanaf natuurlijk.
En zo doe ik het nu
En dat is het verschil met nu. Ook nu eet ik echt wel iets teveel met kerst, al hoeft dat natuurlijk ook niet zo te zijn. En soms kom ik iets aan met kerst en soms ook niet. Door erna op de weegschaal te gaan staan weet ik het. En doordat ik precies weet hoe het ervoor staat, laat ik me niet meer gek maken door de monsters in mijn hoofd. Nu denk ik: ‘Ok, één of twee kilo erbij, dat is te overzien. Een paar dagen opletten en het is er weer af. Even die kerststol laten voor wat het is, morgen na dat feestje rij ik wel terug naar huis, dan kan ik niet teveel drinken. En de kerstkransjes hoef ik echt niet op te eten om ze weg te werken.’ Het moment dat ik op de weegschaal stap, vind ik nog steeds af en toe een beetje moeilijk. Maar omdat ik dat nu regelmatig doe, kan het nooit zo zijn dat ik voor grote verrassingen sta. Zo blijft het te overzien. Ik kan er iets aan doen. En dat doe ik ook! Maar het belangrijkste verschil is dat ik mezelf niet meer afwijs om een paar kilo’s extra. Ik hou niet minder van mezelf doordat de weegschaal wat meer aangeeft. Het is maar een cijfer geworden waarvan mijn zelfwaardering niet afhangt. Op de weegschaal stappen is nu zoveel minder beladen. Want ik houd van mezelf, zelfs al zouden alle kilo’s er weer aankomen.
Mijn goede vriendin de weegschaal
Ik zie de weegschaal nu als een goede vriendin die niet te beroerd is om je af en toe de waarheid te zeggen. En die je ook complimenten geeft als ze ziet dat je op de weg loop die je wilt bewandelen. Het voelt niet altijd fijn als ze je de waarheid vertelt, maar op de lange termijn helpt ze je er wel mee. Als je tenminste iets doet met haar advies.
Je hoeft het niet alleen te doen!
Voel jij dat je toe bent aan relatietherapie met je weegschaal? En besef je na het lezen van dit stuk dat het eigenlijk gaat om relatietherapie met jezelf? Dat het gaat om leren houden van jezelf no matter what? Maar lukt het je nog niet op eigen houtje om je leven om te gooien en ervoor te gaan? Dan heb ik goed nieuws voor je: je hoeft het niet alleen te doen. In februari begint het Lichter Leven groepsprogramma. Samen met maximaal 10 deelnemers die met hetzelfde worstelen, kom je erachter wat jou tegenhoudt om je nieuwe leven te gaan leiden. Je leert anders naar jezelf te kijken en hoe ook jij leuker, gelukkiger, intenser en gewoon lichter kunt leven. En ik verklap je alvast een geheim: het begint niet met die weegschaal: het begint met jezelf omarmen.