‘Oei, jij moet voortaan een badpak aan naar het strand!’ Het is al meer dan negen jaar geleden dat iemand dit tegen mij zei en nu landt het kwartje pas. Na al die tijd snap ik de gevolgen van deze opmerking. Voortaan sta ik op mijn strepen! Doe je met me mee?

33 weken zwanger was ik toen het gebeurde. Ik had er net een controle bij de verloskundige opzitten die me complimenteerde me met mijn mooie buik. Groot maar geen streepje striae te zien. ‘Als je dat nu nog niet hebt, gebeurt het niet meer’, verzekerde ze me. De volgende dag toen ik aan het werk was, voelde ik iets. Alsof ik in mijn buik gestoken werd door een paar wespen. Snel ging ik naar de wc om te kijken wat er aan de hand was. Wat ik in de spiegel zag was niet fraai. Een soort spinnenweb van vuurrode en paarse strepen had zich verspreid over mijn hele buik.

Niet te geloven
Mijn volgende afspraak was met een andere verloskundige in dezelfde praktijk. Toen het tijd was om even naar de kleine te kijken en mijn buik bloot ging, zag ik haar schrikken. ‘Oei, jij moet voortaan een badpak aan naar het strand!’ Ik herhaal ‘m nog maar een keer voor degenen die niet geloven dat ze het echt zei. Wat zou jouw reactie zijn? Je zou boos worden toch? Of op z’n minst gekwetst. Het gekke is, ik vond het toen niet eens zo gek dat ze het zei. Waarom eigenlijk niet?

Voorwaarden
Omdat het precies aansloot bij hoe ik over mezelf dacht en naar mezelf keek. ‘Je telt alleen mee als je slank bent’, ‘Je doet er pas toe als je slim, mooi, grappig, handig, enz. bent’, ‘Je mag alleen in bikini als je het perfecte figuur hebt.’ Dat soort dingen zei ik onbewust tegen mezelf. Het kwam erop neer dat ik dat ik er gewoon niet mocht zijn van mezelf. Pas als ik aan bepaalde voorwaarden voldeed. Voorwaarden waar ik overigens nooit altijd aan kan voldoen. De verloskundige bevestigde precies mijn gevoel voor mezelf. Daarom klonk het heel logisch toen ze het zei.

Vrouwelijk
Maar ze zei eigenlijk iets vreselijks. Waarom moeten vrouwen de striae op hun buik verbergen? Moeten we ons ervoor schamen dat we zwanger of gewoon wat voller zijn (geweest)? Als er iets is om trots op te zijn, dan is het wel alles wat ons vrouwelijk maakt. De opmerking bevestigde mijn gevoel van haat voor mijn buik, voor mezelf. Dat ik er niet meer mocht zijn door wat strepen op mijn buik. Daarmee beweer ik overigens niet dat één goedbedoelde ondoordachte opmerking daar de oorzaak van is, het is natuurlijk niet de schuld van de verloskundige.

Pornohakken

We krijgen, zeker als vrouw en zéker als moeder, continu signalen dat we niet goed genoeg zijn. ‘Doutzen Kroes na drie weken weer strak op de catwalk.’ Als je dat leest en je kijkt naar beneden naar de ravage die je eigen zwangerschap heeft aangericht, dan voelt het toch alsof je iets verkeerd doet. En dan Meghan Markle die twee dagen na haar bevalling op pornohakken haar baby showt. Bovendien hebben we natuurlijk ook nog de competitie als het gaat om pijnbestrijding ‘Ik heb het helemaal zelf gedaan, zonder ruggenprik.’ Elke bevalling is anders, de ene heb ik zonder en de andere met gedaan. Thank God dat het mogelijk is in Nederland! Vroeger liet ik me gek maken, maar inmiddels weet ik beter. Het is geen wedstrijd. De moeder die na drie weken weer strak in haar vel zit, heeft gewoon geluk en Meghan hoefde maar een heel klein stukje te wankelen.

Geen littekens meer

Zo strak als Doutzen ga ik nooit worden, maar het doet er niet meer toe. Ik mag er gewoon zijn van mezelf, met of zonder streepjescode. Om alle zwangere vrouwen en jonge moeders een hart onder de riem te steken, post ik deze foto van mijn buik de dag na de bevalling. Niet per se heel mooi, maar geloof me, de baby die ertegen aan lag was dat wel! En het wordt beter, echt waar. Zeker als je goed voor jezelf gaat zorgen. Voor mij zijn de strepen geen littekens meer, het zijn prachtige herinneringen.

× Hoe kan ik je helpen?