Ben jij ook zo fanatiek aan het sporten en val je maar niet af? Stel je voor: je hebt twee knoppen om aan te draaien en je móet er een kiezen: afvallen door minder te eten of meer te bewegen? Welke kies je dan? Minder eten of meer bewegen? That’s the question. Pas toen ik begreep hoe dit werkte, viel ik blijvend af. Lees hoe mijn proces verliep en wie weet leer je nog wat over jezelf.;-)
Toen ik nog veel zwaarder was en niet lekker in mijn vel, zat zocht ik mijn heil in sporten. Eerst in de sportschool. Lessen én mezelf afbeulen op, aan en in de apparaten van de fitnesszaal. Dat deed ik vier keer per week. Later ging ik zelfs hardlopen totdat ik drie tot vier keer per week tien kilometer rende. En ik was fanatiek: als ik ging sporten dan ging ik niet voor niets maar haalde ik het maximale eruit. Des te groter was mijn frustratie dat ik maar geen gewicht verloor. Ik werd wel sterker, maar mijn buikspieren lagen diep verstopt onder een laag vet.
Mijn eetpatroon nam ik niet heel kritisch onder de loep, want ja, ik sportte toch al zoveel vond ik. Dan had ik die lekkere dingen wel ‘verdiend’. Hoe kon het nou toch dat mijn vriendinnen die bijna niet sportten wel gewoon slank waren en ik mezelf afbeulde en maar dik bleef? Zwaar oneerlijk vond ik het. De frustratie groeide en mijn speklaagje groeide mee. Bovendien had ik ook nog twee jonge kinderen en wilde ik ook voor hen alles perfect doen. Dus ook buiten het sporten om gaf ik mijn lichaam en hoofd geen rust.
En er gebeurde nog iets anders in mijn lichaam: de stress nam toe. Want als je steeds maar niet lekker in je vel zit, je lichaam een soort van straft door te sporten, je in je hoofd en lichamelijk altijd maar ‘aan’ staat en maar ongezonde dingen blijft eten, dan zorg je eigenlijk niet heel goed voor jezelf. Door die stress ging ik alleen maar meer eten en zo kwam ik dus maar niet uit die vicieuze cirkel.
Jarenlang ging ik zo door en maar denken dat ik zo gezond bezig was. Totdat ik echt niet meer kon van de stress en alleen nog maar kon huilen. Toen begon ik in te zien dat voor jezelf zorgen misschien helemaal niet betekent: jezelf afbeulen en maar bezig blijven voor anderen. Dat mijn lichaam en hoofd blijkbaar iets anders nodig hadden: rust en ontspanning.
De knop van ‘perfecte moeder’ en die van ‘wannabee atleet’ heb ik toen gedimd. Ik zocht bewust ontspanning op. En dat was best even wennen. Hoe ging dat ook alweer? Vanaf dat moment nam ik er genoegen mee dat mijn dochters langer dan het door mij voorschreven (en uit de lucht gegrepen) half uurtje per dag tv mochten kijken. Zodat ik even lekker de tuin in kon met een tijdschrift en een kop thee. Af en toe zette ik ze zelfs een kant en klaar potje voor in plaats van alleen maar vers eten. En ik ontspande met sporten. Sindsdien sport ik nog twee keer per week. En niet meer omdat ik teveel heb gegeten en omdat ik mezelf te dik vind. Niet meer om mezelf te straffen dus, maar om goed voor mezelf te zorgen.
En wauw, ineens gebeurde waar ik altijd al van droomde. De kilo’s vlogen eraf terwijl ik genoot van lekker eten, ontspanning vond en me voldaan voelde. Ik hoefde niet meer de hele dag door te snaaien omdat ik ‘no satisfaction’ kon vinden. Ik hoefde niet meer vier keer per week naar de sportschool. Ik gaf mezelf toestemming om de dingen te gaan doen die ik leuk vond. Niet meer de dingen waarvan ik vond dat ik ze leuk moest vinden.
Waarom ik ineens wel afviel? Ik ben geen dokter, maar het zit ongeveer zo: stresshormonen (cortisol) zorgen ervoor dat je lichaam vocht en vet vasthouden. Want door stress denkt je lichaam dat er barre tijden aankomen en dat je dus zoveel mogelijk moet vasthouden. En door zoveel te sporten en daarmee teveel over mijn grenzen heen te gaan, had mijn lijf nog meer stress. Dat werkte dus dubbelop. Toen ik mijn lijf en mijn hoofd meer ontspanning en rust gaf, kon mijn lijf gaan loslaten. En dat werd weer versterkt doordat ik niet meer uit ontevredenheid en frustratie ging eten.
Niet meer sporten dus? Nee, natuurlijk wel sporten of in ieder geval bewegen. Maar doe iets wat je leuk vindt zodat het je ook ontspanning en plezier geeft. En geef je lichaam rust als het daar signalen voor geeft. Sporten om calorieën te verbranden, om te compenseren wat je hebt gegeten, werkt niet. Je moet heel heel heeeeeel veel sporten om bijvoorbeeld een chocoladereep te verbranden. Draai dus maar vooral aan de knop voedsel. En zoek qua beweging iets wat je leuk vindt.
Conclusie: eet met mate en sport met mate(n).
Ps: wil jij weer lekker in je vel zitten en ontdekken hoe leuk het leven kan zijn? En hoe makkelijk het kan voelen, in plaats van altijd maar die strijd? Doe dan mee aan het Lichter Leven programma. In 5 maanden tijd zet je 5 dagen per week een klein stapje. Dat zijn in totaal 100 stappen die samen één mega stap vormen. Op weg naar een lichter en gelukkiger leven.